شعر من اشعار نزار القبانى

اخاف ان تمطر الدنيا ولست معى

فمنذ رحت...وعندى عقده المطر

كان الشتاء يغطينى بمعطفه

فلا افكر فى بردا ولا ضجر

وكانت الريح تعوى خلف نافذتى

فتهمسين.. تمسك ها هنا شعري

والان اجلس ..والامطار تجلدنى

على ذراعى ..على وجهى ..على ظهرى

فمن يدافع عنى... يا مسافره

مثل اليمامه بين العين والبصر

وكيف امحوك من اوراق زكرياتى

وانتى فى القلب مثل النقش فى الحجر

انا احبك يا من تسكنين دمى

ان كنت فى الصين "اوكنتى فى القمر

ففيكى شيىءمن المجهول أدخله

وفيكى شيىء من التاريخ والقدر